برنامه "گفت و گوی فرهنگی" با موضوع ضرورت پیوست فرهنگی در فرآیند جهانی شدن و ارتباطات فرهنگی با حضور دكتر ابوالقاسم عیسی مراد عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی و روانشناس بالینی از آنتن رادیو گفت و گو پخش شد.

عیسی مراد در رابطه با هشدارهای مقام معظم رهبری نسبت به نفوذ عروسك های غربی در ایران بیان كرد: بازی جزئی از پروسه تحول در كودكان و نوجوانان و حتی جوانان است لذا باید ساختار مناسبی را برای موضوعات متنوع در حوزه تفریحی و بازی و شبكه های اجتماعی تنظیم كرد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: متاسفانه مدل های بازی ها برگرفته از فرهنگ جهانی هستند و گاهی مفاهیم و محتوای آنها به تناسب فرهنگ بومی ما طراحی نشده اند بنابراین باید بر اساس مدل سازی درون فرهنگی به یك انسجام معنادار ساختارمند قانونمند برسیم و بسته فرهنگی بومی را ارائه كنیم كه در این صورت نه تنها برای ما بلكه برای جهان نیز قابل قبول خواهد بود.

این روانشناس بالینی با اذعان به اینكه انواع و اقسام بازی ها و تفریحات در فرهنگ ما وجود دارد افزود: با استفاده از ابزار روانشناسی و رسانه ای می توان كلیه پیوست های موضوعات فرهنگی قابل قبول بومی كشورمان را به قالب بازی انتقال دهیم. اهمیت بازی به قدری است كه برای درمان برخی بیماری ها از بازی تحت عنوان (روش های بازی درمانی) استفاده می كنیم.

عیسی مراد با بیان اینكه تفكر زیربنایی و بنیادین هر كشور بر اساس تفكرات بنیادین همان كشور شكل می گیرد گفت: فرهنگ به معنای ساختار بنیادین ممالك دنیاست چراكه مجموعه ای از آداب و رسوم و آئین ها و ارزش ها در زمره فرهنگ قرار می گیرند.

وی با اشاره به ویژگی های فرهنگ ایران بیان كرد: اخلاق، صداقت، اصالت، صله رحم، احترام و تكریم جزو ملزومات فرهنگی ماست اما ما با فاصله گرفتن از این مولفه ها در حقیقت از فرهنگ مان دور می شویم. اگر عروسك های غربی در كشورمان ترویج داده می شوند و یا فرهنگ ترجمه به اصل تبدیل شده و فرهنگ تالیف به حاشیه رفته یعنی دچار خودباختگی شده و از فرهنگ اصیل مان فاصله گرفته ایم.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینكه فرهنگ بومی و دینی ما سابقه و قدمت چندین هزارساله دارد تأكید كرد: مدل پردازی و ساختارمند شدن این فرهنگ می تواند به جهانی شدن فرهنگ ما كمك كند.

عیسی مراد با اشاره به نقش نخبگان در مدل سازی برای شكل گیری جهان آینده بیان كرد: نخبگان و تئوری پردازان حوزه و دانشگاه در گام نخست باید به ترمیم نوع نگاه و نگرش بپردازند و در گام دوم نیز باید این نگرش ها را در كتب درسی، مناسك مذهبی و ارتباطات اجتماعی عملیاتی كنند. در گام سوم باید با استفاده از از ابزار گفتگو، مدل سازی را ارزیابی و نقد و در گام آخر هم آن را جهانی سازی كنند.