نادر یونسی سینكی در برنامه " گفتاهنگ" رادیو گفت و گو با بیان اینكه تا قبل از دوره قاجار هیچ پیشینه ای از ردیف در موسیقی ایران یافت نشده، اظهار كرد: «موسیقی موجود در گذشته همان گونه ای بوده كه امروز به عنوان موسیقی مقامی از آن یاد می شود ولی هنوز نتوانسته ایم توضیح دقیقی در خصوص شكل امروزی ردیف در موسیقی ایرانی پیدا كنیم.»

وی افزود :«فرصت الدوله شیرازی توضیح داده است كه بزرگان موسیقی ایرانی از جمله مهدی قلی خان هدایت مرا از تحقیق در اینباره منع كرد و لذا باید هر آنچه از ردیف بر جای مانده را همینگونه كه هست، بپذیریم.»

یونسی سینكی اضافه كرد: «موسیقی امروز همان چیزی است كه از خاندان موسیقی دان فراهانی به ما رسیده و بدون تحقیق درباره پیشینه، آن را قبول كرده ایم.»

این آهنگساز افزود: «خانواده فراهانی از فراهان كه خاستگاه تعزیه ایران است، برخاسته اند و امروز هر آنچه با نام ردیف می شناسیم را در تعزیه ها می خواندند.»

یونسی سینكی گفت: «در موسیقی ایرانی گوشه ای با نام مسیحی وجود دارد. نقل شده است كسی كه نقش فرد مسیحی را در تعزیه بازی می كرد، روی صندلی می نشست و چتری بالای سر او تعبیه می شد. این دو مولفه –یعنی صندلی و چتر- از جمله المان های غربی است و در ایران متداول نبوده. لذا وقتی چنین فردی در تعزیه اقدام به خواندن می كرد، نقش خود را با سبك و سیاق امروز می خواند.»

وی ادامه داد: «همچنین فرد حسین خوانِ تعزیه –حسین خون در كلام عامیانه- كسی بود كه نقش امام حسین(ع) را بازی می كرد و با لحنی خاص، تعزیه را شروع می كرد و این همان لحنی بود كه امروز نیز در تعزیه ها رسم است و كسی درباره آن تحقیق نكرده و [سینه به سینه به ما رسیده است]؛ بنابراین ما نیز باید آن را حفظ كرده و ادامه دهیم.»

این نوازنده چیره دست سنتور در بخشی دیگر از این مصاحبه فرهنگی هنری در رادیو گفت وگو با اشاره به پیشینه فعالیت استاد ابوالحسن صبا به برنامه "گفتاهنگ" گفت :«ایشان دوره ای طولانی شاگرد بودند كه حدود 12 سال به طول انجامید و سپس در دوره ای 14 ساله نیز شاگردی درویش خان را كردند.»

یونسی سینكی افزود: «استاد صبا تبحر خاصی در نواختن سه تار، ویولن و تار داشتند ولی بنا به روایتی شنیده ایم به خواهش استاد خود، هیچگاه از ساز سه تار در مراسم های رسمی استفاده نكردند؛ چراكه پسر میرزاعبدالله عبدی –استادِ صبا- نوازنده سه تار بود و از طرفی صبا نیز به قدری بر این ساز مسلط بود كه میرزا از دیده نشدن پسر خود هراس داشت.»

این نوازنده موسیقی ادامه داد: «هنر استاد صبا در این بود كه ردیف سازی را از حالت خشك خارج ساخت و ردیف سازی را با آوازی تركیب نمود. این روش برای یادگیری هنرجو سهل الوصول و ماندگاری اثر را در ذهن افزایش داد.»

سینكی در پاسخ به این سوال كه آیا این كار استاد صبا به اصل ردیف ضربه نزده است، تصریح كرد: «قطعا این چنین نبوده و استاد صبا كاری بزرگ كرد كه موسیقی محلی ما را جمع آوری و به سمع همگان رسانید.»

وی در رادیو گفت و گو خاطرنشان كرد :«اگر موسیقی و ردیف به روز آوری نشود، قطعا از بین می رود. ردیف فقط كلید واژه های موسیقی را به ما ارزانی می دارد و بنابراین نباید خود را در این كلید واژه هایی كه دروازه ورود به موسیقی محسوب می شوند، محدود سازیم.»