برنامه "گفت‌وگوی سیاسی" با موضوع (بررسی و تحلیل تاكید رهبر انقلاب در نفی هر گونه مذاكره با آمریكا) با حضور دكتر علی صدوقی، كارشناس مسائل بین‌الملل و استاد دانشگاه روانه آنتن شبكه رادیو گفت‌وگو شد.

علی صدوقی در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو اظهار كرد: در بحث مذاكرات آنچه ایفای نقش می‌كند، انتظارات دو طرف مذاكره است و افراد مذاكره‌كننده باید به این نتیجه برسند كه مذاكره نتیجه‌ای برای برآورده شدن منافع كشورشان دارد، لذا در مذاكره سیاستمداران یا دیپلمات‌ها به این نتیجه برسند كه نفعی برای منافع ملی دارد، هر چند مذاكره صرف پیرامون این مساله نیست، اما امروز بحث منافع ملی در سیاستی كه جمهوری‌اسلامی مبنی بر عدم مذاكره مجدد با آمریكا دارد، سیاستی كاملا محاسبه شده، عقلانی و مبتنی بر منافع كشور است.

وی افزود: ممكن است در میان برخی از مردم این مساله وجود داشته باشد كه چرا با آمریكا مذاكره نمی‌كنیم تا مسائل ما حل شود؟ به نظرم منافع ملی و سرنوشت كشور بسیار اهمیتش زیاد است كه با نگاه ساده با آن برخورد كنیم. از آن‌طرف درخواست آمریكایی‌ها برای مذاكره بر اساس دو حالت بیشتر نمی‌تواند باشد، نخست یا مبتنی بر منافع ملی آمریكاست كه رئیس‌جمهور آنها بر اساس منافع ملی كشورش با ایران درخواست مذاكره می‌كند. حال سوال اینجاست، آیا رئیس‌جمهور كنونی آمریكا برای منافعی به دنبال مذاكره با ایران است؟

كارشناس روابط بین‌الملل ادامه داد: سناریو بعدی مذاكره آمریكا با ایران به دنبال یك نمایش فریبنده است، یعنی عملیات فریبی كه ما در سیاست خارجی آمریكا به كرات دیدیم. آمریكا در این زمینه مهارت دارد و چون تعهدات مذهبی و اخلاقی ندارد، در به كارگیری عملیات فریب هیچ ابایی ندارد. همان‌طور كه در بحث برجام نیز تمام عملیات آنها مبتنی بر فریب بود، چیزی كه ما با آن بیگانه نبودیم. بنابراین اگر آمریكا درخواست مذاكره با جمهوری‌اسلامی را در پی منافعش تلقی می‌كند، باید اسباب و لوازم مذاكره را فراهم كند. به عبارتی اقداماتی را در پیش بگیرد كه طرف مقابل به نقطه‌ای برسد كه از این مذاكره انتظار یك برد داشته باشد.

علی صدوقی گفت: هیچ مسئولی در جمهوری‌اسلامی پای میز مذاكره‌ای نمی‌رود كه از قبل، هیچ برآوردی از تامین منافع ملی نداشته باشد، اما به نظرم اكنون استراتژی كه دولت آمریكا دنبال می‌كند، یك استراتژی فریب است و هیچ‌گاه در مذاكراتش مبتنی بر منافع و همكاری‌های متقابل قدمی برنداشته است. گاهی به شكل استراتژیك و به صورت تاكتیكی مانند مساله افغانستان، عراق و مسائل هسته‌ای درخواست مذاكره كردند، ما چنین چیزی را دیدیم كه آنها در یك مذاكره درصدد برآمدند میوه آن را برچینند و خیلی راحت زیر تعهدات‌شان بزنند.

وی افزود: در جمهوری‌اسلامی برای تامین امنیت و منافع ملی از ابتدا استراتژی اصلی‌اش اتكاء به توانایی‌های خودش بوده تا این‌كه توقع همكاری با آمریكا را در زمینه اقتصاد، امنیت ملی و امنیت منطقه داشته باشد. ممكن است كه مسائلی درباره كمك تسلیحاتی جمهوری‌اسلامی به متحدانش در منطقه به شكلی كه در رسانه‌های خارجی مطرح شود و آمریكا با ایجاد این نمایش رسانه‌ای بخواهد كه ایران را به سر میز مذاكره برگرداند و دست از آن مقاومتی كه داشته، بردارد و دوباره به پای میز مذاكره بنشیند. به نظرم اكنون چنین نگاهی جایی در سیاست خارجی ما ندارد.

كارشناس روابط بین‌الملل در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو بیان كرد: مسائلی مانند بحث انرژی هسته‌ای و مذاكره با آمریكا در جمع‌های عقلانی مانند شورای امنیت ملی با حضور روسای سه قوه و مسئولان نظارتی و نظامی بررسی می‌شود، لذا می‌توان گفت در چنین جلساتی تصمیمات عقلانی در بحث سیاست خارجی گرفته می‌شود و به این شكل نیست كه با نمایش تمایل مذاكره آمریكا با ایران، مسئولان ما بلافاصله این درخواست را قبول كنند.