برنامه " ترنج " با موضوع حضور تبلت سر كلاس درس و بلعیدن دوران كودكی با حضور دكتر امین رفیعی پور ، متخصص روانشناسی سلامت، عضو كمیسیون روانشناسی سلامت سازمان نظام روانشناسی كشور و مشاور رئیس سازمان نظام روانشناسی ، دكتر سعید برومند ، مدرس دانشگاه و كارشناس تكنولوژی آموزشی و دكتر ریحانه تاجیكی ، پژوهشگر و آینده پژوه در حوزه زنان و خانواده روانه آنتن رادیو گفت و گو شد.

*** ترنج : تاثیراستفاده از تبلت و بازی های رایانه ای بر تربیت افراد چگونه است؟
امین رفیعی پور : تاكید ما بر این است كه كودكان با جنبه حركتی رشد كنند . متاسفانه دنیای مجازی و بازی های رایانه ای سبب شده است كودكان و نوجوانان در بیشتر موارد در حالت سكون باشند . از سوی دیگر در تربیت فرزندانمان بیشتر بر هوش كلامی تكیه كرده ایم ، آنها از تحرك دور كرده ایم و عملگرا بار نیاورده ایم به طوری كه حاصل آن را در جامعه مشاهده می كنیم و می بینیم كه افراد سخنور بیشتری نسبت به افراد عملگرا وجود دارند.

*** ترنج : آیا بازی با كودكان می تواند جای تبلت و موبایل رادر زندگی و آموزش كودكان بگیرد ؟
سعید برومند : بچه ها با بازی زندگی می كنند و خود را به دیگران ثابت می كنند ، چرا كه كودكان در حین بازی ، ضمن تحرك جسمانی ، ارزش های اخلاقی و اجتماعی را نیز می آموزند . در روش های نوین تربیتی دنیا كه در مهدكودك های ایران هم اجرا می شود ، تبلت از كودكان گرفته می شود و افراد با بازی درگیر یادگیری می شوند. اما متاسفانه تبلت و گوشی موبایل جز جدانشدنی زندگی همه افراد شده است و مشاهده می كنیم كودكان از سن 2 سالگی از موبایل استفاده می كنند و چون نمی توانیم از این كار جلوگیری كنیم ناچاریم برای استفاده از این وسیله برنامه ریزی داشته باشیم.

*** ترنج : با توجه به اینكه فضای مجازی و تبلت برای كودكان اختصاصی نشده اند ، والدین چگونه می توانند میزان استفاده از این ابزارها را كنترل كنند؟
ریحانه تاجیكی : همانطور كه می دانیم وسایل هوشمند و الكترونیك به طور گسترده در زندگی بشر حضور پیدا كرده اند و در كشورهای مختلف ، فضای مجازی ، موتورهای جستجوگر ، سیم كارت و بازی های رایانه ای برای كودكان و نوجوانان اختصاصی شده اند.
والدین باید نقش خود را در تربیت كودكان پر رنگ تر كنند به خصوص مادران چون زمان بیشتری را با فرزندان خود می گذرانند. كودكی كه با موبایل پدر یا مادر خود به فضای مجازی دسترسی دارد ، سیم كارت و فضای مجازی محدود را نیز نمی پذیرد . اینجاست كه مهارت فرزند پروری خود را نشان می دهد. والدین از یك سو نباید اینوسایل الكترونیك را به صورت كامل از فرزندان بگیرند و آنها را حریص كنند و از سوی دیگر نباید این امكانات را بدون كنترل در اختیار فرزندانشان قرار دهند. بنابراین پدر و مادر ضمن كنترل هوشمندانه ، می توانند با گردش ، تفریح و بازی های حركتی ، فرزندان خود را در استفاده درست و با برنامه یاری كنند.

در واقع اگر والدین كارهایی انجام دهند كه سبب رشد شناختی و ابعاد مختلف شخصیتی كودك و نوجوان شود ، مطمئنا فرزند آنها رغبت چندانی برای گذران اوقات خود با تبلت ندارد.
*** ترنج : از نظر روان شناسی كودكان از چه سنی مجاز به استفاده به استفاده از تبلت و به طور كلی وسایل الكترونیك هستند ؟
امین رفیعی پور : در بسیاری از كشورها سال اول مدرسه ادامه روند زندگی است و كودكان در مدارس مهارت های زندگی را می آموزند . در واقع ضرورتی ندارد از سنین كودكی به افراد ریاضی ، علوم و درس های دشوار آموزش دهیم و از تبلت استفاده كنیم. بهتر است افراد تا نوجوانی به صورت جدی وارد فضای مجازی نشوند و از كودكی و بچگی خود لذت ببرد. همچنین می توان گفت سیستم مدارس هوشمند نیز با نیازهای یك كودك و نوجوان همخوانی ندارد . خوب است كه آموزش و پرورش كشور ،تا پایان 6 سال نخست تحصیلی دانش آموزان از هوشمند سازی مدارس خودداری كند.
موضوع تبلت از خانواده فراتر رفته است و یك دانش آموز اگر در خانه منع شود در مدرسه و همكلاسی های خود و اجتماع را خواهد دید. بنابراین لازم است یك فرهنگ سازی در سطح كلان صورت بگیرد و سواد رسانه ای از كودكی و پیش از ورود به مدرسه به افراد آموزش داده شود.