display result search
یك نمایشنامهنویس معتقد است: بسیاری از نمایشنامهنویسان نسل جدید ما فقط یك ایده دارند كه میخواهند آن ایده را بنویسند و از نظر پژوهشی روی آن كار نمیكنند.
محمدرضا غریبزاده در «پرده آخر» رادیو گفتوگو در خصوص كیفیت نمایشنامهنویسی نسل جوان اظهار داشت: جوان ایرانی خودش را با ادبیات و شعر درآمیخته است، این ادبیات و شعر حافظه تصویری قوی به نمایشنامهنویس یا هنرمند جوان میدهد و باعث میشود كه او برای نوشتن یك متن تطمیع شود.
وی با اشاره به اینكه در هنر معاصر متنهای اجرایی بیشتر نوشته میشوند ادامه داد: متنهای اجرایی متنهایی هستند كه 50 درصد آن نگارش میشود و 50 درصد آن در طول تمرین اتفاق میافتد.
هنرمند و نمایشنامهنویسِ امروز، به دنیال فضاهای بین متنی، بین رشتهای و رساندن تصاویر و خیالپردازیهای ذهنی خود به روی كاغذ است و اگر خودش بتواند آن را كارگردانی میكند.
غریبزاده خاطرنشان كرد: این اتفاق حركت رو به جلویی است اما متاسفانه هیچ كنترل یا فیلترینگ فنی نمیشوند. هیچ دستهبندی و درجهبندی وجود ندارد و هركسی میتواند این اتفاق را رقم بزند مثلا من به عنوان یك جوان میتوانم با گذراندن یك دوره نمایشنامهنویسی خودم را به عنوان یك نمایشنامهنویس در جشنواره مطرح كنم.
وی جسارت و فضای باز ارائه اثر را از نكات مثبت این نوع نمایشنامهنویسیها دانست و درمورد نكات منفی آن توضیح داد: قواعد تكنیكی و فنی هر چقدر هم كه آموزش داده شوند اما بخشی از نمایشنامهنویسی تجربه است؛ از همه مهمتر اینكه برای این موضوع یك پشتوانه پژوهشی وجود ندارد؛ بسیاری از نمایشنامهنویسان ما فقط یك ایده دارند كه میخواهند آن ایده را بنویسند و از نظر پژوهشی روی آن كار نمیكنند.
او در رادیو گفتوگو تصریح كرد: تنها مرجعی كه میتواند مدعی باشد ما نمایشنامهنویس نسل نو داریم جشنواره دانشگاهی است، هیچ جشنواره یا شرایط دیگری برای ارائه نسل نو نداریم. از دهه 60 تا امروز همه كسانی كه به صورت حرفهای كار میكنند همه در اصل اولین عنوانی كه گرفتند نمایشنامهنویسی در جشنواره دانشجویی بوده است، یعنی نسلی كه آمده از همان مرجع و درگاه وارد شده است.
غریبزاده در پایان بیان كرد: جدا از همه ابزارهایی كه یك نویسنده باید داشته باشد نویسندههای خیلی باهوشی داریم كه ذائقههای مخاطب را میسنجند و در آن برهه زمانی كه برای ارائه كارشان در نظر میگیرند یك موضوع و ایده را انتخاب میكنند كه بتواند تاثیرش را بگذارد یا نوع نگاه نویسنده را نشان دهد اما این نمایشنامهها تاریخ انقضا دارند و این چندان خوب نیست. متاسفانه این قضیه به عنوان یك بسته فرهنگی یا اثر تاثیرگذار نمیتواند در نظر گرفته شود.