استاد دانشگاه تهران گفت: تنهایی به عنوان یك اختلال روانی مطرح می شود ولی در نزد اگزیستانسیالیستها، تنهایی لازمه انسان بودن است و اعتقاد دارند فرد تنها متولد شده، زندگی می كند و تنها می میرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، امیرعباس علی زمانی استاد فلسفه تطبیقی دانشگاه تهران در مصاحبه با برنامه سوفیا در شبكه رادیویی گفت وگو در رابطه با اینكه تنها بودن فرد از منظر درونی حتماً به مفهوم تنهایی نیست، اظهار كرد: «چنین فردی از درون ممكن است با عشق عجین باشد.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران خاطر نشان كرد: «مفهوم تنهایی بسیار پر بسامد و متفاوت و متنوع و در عین حال پیچیده است.»
تنهایی شبیه عشق است
علی زمانی با بیان اینكه تنهایی از منظر پیچیده بودن بسیار شبیه به عشق است، خاطر نشان ساخت: «بسیاری از این معانی با هم اشتراكات لفظی دارند.»
وی ادامه داد: «تنهایی به عنوان یك اختلال روانی مطرح می‌شود و در نزد اگزیستانسیالیستها، تنهایی لازمه انسان بودن است و فرد تنها متولد شده، زندگی كرده و تنها می میرد.»
تنهایی فلسفی معنایی متفاوت دارد
علی زمانی با بیان اینكه تنهایی در حوزه فلسفه معنایی دیگر می‌یابد، اظهار كرد: «آدمی نیاز عمیقی به ارتباط و حضور اصیل دیگری دارد و ارتباط اصیل نیاز واقعی افراد است.»
این دكترای فلسفه تطبیقی افزود: «هستی انسان در ارتباط اصلی دو سویه و دیالوگی همراه با گشودگی است كه به هویت افراد دست می‌یابد.»
نبود عشق ارتباط انسان را سركوب می‌كند
علی زمانی اضافه كرد: «در حقیقت نبود چنین ارتباط اصیلی و سركوب شدن آن، به تنهایی منتج خواهد شد.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان این مطلب افزود: «اگر نیاز انسان به ارتباط، عشق، دوستی، فهمیده شدن و حتی شناخت برآورده شود، انسان از تنهایی رنج نخواهد برد.»
علی زمانی اضافه كرد: «در غیر این صورت كام انسان برآورده نشده و نیاز او سركوب شده و فرد دچار تنهایی می‌گردد.»
رابطه زن و مرد تنها با عشق محكم می‌ماند
همچنین در این برنامه حجت الاسلام قاسم كاكائی، دكترای فلسفه و عرفان اسلامی با اشاره به ارتباط و گره خوردگی عاشق و معشوق اظهار كرد: «ارتباطات خانوادگی همواره از این نوع محكم و مستحكم می‌ماند، نه صرف ارتباط فقهی و حقوقی!»
وی ادامه داد: «رابطه زن و شوهر زمانی گره می‌خورد كه رابطه محب و محبوب شكل گیرد و چنین رابطه‌ای باقی می‌ماند.»
ارتباط در جهان خودساخته انسان واقعی نیست
كاكایی اضافه كرد: «وقتی ارتباط حقیقی شكل نگیرد، حتی در صورت ارتباط [عادی]، فرد تنها می‌شود و ارتباط واقعی خود را پیدا نمی‌كند.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز تنهایی را یك امر درونی خواند و تصریح كرد: «باید ببینیم ابتدا در كدام جهان زندگی می‌كنیم؛ آیا جهانی است كه انسان با پندار خود ساخته و ارتباطات در آن واقعی است؟»
جهان با محبت تعریف می‌شود
كاكایی گفت: «جهان انسان در رابطه با محبت تعریف می‌شود و نبود معرفت و محبت منتج به جریان تنهایی است.»
وی افزود: «ابن عربی در حكایتی می‌گوید چرا انسان از تنهایی فیزیكی وحشت دارد؟ این تنهایی در روزهای كنونی به خوبی پیداست.»
