یك موسیقیدان درباره موسیقی ایرانی گفت: ما از جانمایههای موسیقی ملی فاصله گرفتیم و بسیاری كشورها نیز با این قضیه درگیر شدند و سرعت در زندگی روزمره باعث شد كه از موسیقی فاصله بگیریم.
بهگزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، برنامه «ارغنون» با موضوع «چرا امروز حال موسیقی ایرانی خوب نیست؟» با حضور دكتر محمد سریر (استاد موسیقی، موسیقیدان، از دیپلمات های اسبق وزارت امور خارجه و از اعضای شوراهای موسیقی كشور) از رادیو گفتوگو پخش شد.
در ابتدای برنامه، محمد سریر با اشاره به اینكه احوال موسیقی ایرانی از نظر موسیقیدانان خوب نیست، گفت: نسل جوان آشنایی زیادی با موسیقی ایرانی ندارد و ذهنش بیشتر مشغول موسیقی غربی است و پیوند جوان ایرانی با ملیت و جانمایههای ملی و وطنی در حال قطع شدن است و این از نظر ملی بسیار اهمیت دارد و در آینده زیانهای بیشتری را وارد میكند.
سریر درباره موسیقی گذشته و منشأ اثر بودن موسیقی گلهای رادیو عنوان كرد: از سال 1300 ما شكل دیگری از موسیقی ملی را داشتیم كه مبانی علمی هم پیدا كرده بود و این باعث تداوم آن در زمینههای مختلف شده بود. این موضوع طی 40 سال غنا یافت و توانست ادامه یابد و برنامههای مختلفی تهیه شد كه هنرمندان آن توانستند این راه را ادامه دهند.
این موسیقیدان ادامه داد: این شكل از موسیقی به دلیل نفوذ موسیقی غربی و جاذبههای آن و اینكه نتوانستند آن را ترجمه كنند، اما در بعضی زمینهها تكنیكهای آن را در هنرستانها استفاده كردند.
وی با اشاره به ملودیها و نغمههای ایرانی افزود: پس از آن به طور عملی ملودیها و موسیقیهای اصیل كمتر استفاده شد و نفوذ نغمههای غربی بیشتر شد.
این دیپلمات سابق وزارت امور خارجه ادامه داد: از آن زمان كمی راه تغییر یافت و در نسلهای بعد جوانان با زمینههای موسیقی ملی كمتر آشنا شدند. این باعث تغییر راه ما در حوزه پخش و تولید موسیقی شد و از یادگاران موسیقی ایران به شكلهای مختلف فاصله گرفتیم.
سریر در پاسخ به اینكه چرا با وجود اركسترها و متولیان گوناگون در زمینه موسیقی ایرانی، همچنان حس و حال اولیه موسیقی ایرانی در ذهنها متبادر نمیشود، گفت: ما از جانمایههای موسیقی ملی فاصله گرفتیم و بسیاری كشورها نیز با این قضیه درگیر شدند و طبیعی است كه قدرت فنی این موسیقیها در ابتدا بیشتر بود، اما لایههای خلاقیت موسیقی بیشتر از لایههای فنی است و همینها در نسلها و قرنها میماند و ما مقداری جذب تواناییهای فنی شدیم.
این استاد موسیقی با اشاره به سرعت در زندگی روزمره عنوان كرد: سرعت در زندگی روزمره باعث شد كه از موسیقی گویا فاصله بگیریم و همین روند در خانواده نیز كاهش یافته و كمتر صحبت میكنند، چون در گذشته تبادل افكار وجود داشت و درباره مسائل روز صحبت میكردند و به نظرم این عوامل موجب فاصله گرفتن ما از دستمایههای اصلی موسیقی ایرانی شد.
وی با بیان اینكه در حال حاضر اكثر موسیقیهایی كه از رسانه میشنوم كمتر ملی و بیشتر مخلوطی از كشورهای همجوار است، افزود: تكنیك موسیقی غرب پیشرفت كرده و هیچ عیبی ندارد كه ما از آنها استفاده كردیم، اما اینكه بتوانیم حرف خود را در زمینه موسیقی در قالب همان تكنیكها با تأثیرگذاری بیشتر بزنیم، اهمیت دارد كه كمرنگتر شده است.
سریر با اشاره به اینكه موسیقی كلامی در ایران بسیار اهمیت دارد، بیان كرد: هنوز خاستگاه ما موسیقی كلامی است، چون بر شعر و ادبیات تكیه میكند و دلنشین و قابل درك است و به همین دلیل فعالیت در موسیقی كلامی بیشتر شد و تمام برنامههای رادیو هم امروز همراه با موسیقی كلامی است.
وی خاطرنشان كرد: بخشی از موسیقی ما كلامی است، اما بخشی از آن نغمههایی است كه حضور داشته و میتواند تأثیرگذار باشد. اگرچه سوابق و اسناد معتبری در این زمینه نداریم، اما امروز با كمك موسیقیدانان میتوانیم بخشی از آنها را استخراج كنیم تا تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.
این موسیقیدان ادامه داد: تكنیكهای موسیقی امروز خیلی كمك كننده است كه مفاهیم را بهتر و تأثیرگذارتر منتقل كنیم. موسیقی كه به هرشكلی برای اركستر تنظیم میشود، قطعا اگر به خوبی تنظیم شده باشد، پیامهای شاعرانه و تأثیر شعر را بیشتر منتقل میكند.