احمد خالصی با حضور در استودیوی پخش برنامه "صدای پای شب" با بیان اینکه شاعرانِ کلاسیک علاوه بر ستایشِ پیامبر اسلام (ص)، محورهای اندیشه‌ورزانه را در اشعار خود برجسته ساختند، اظهار کرد: در احادیثِ مثنوی که اثری از استاد فروزان‌فر است، یکی از بالاترین عناوین، حدیثِ "لولاک لما خلقت الافلاک" می‌باشد و حضرت مولانا به این حدیث بیش از سایرین استشهاد نموده است.

وی با بیان اینکه سیره و رفتار پیامبر اسلام (ص) موردتوجه تمام شعرای قدیم بوده است، خاطرنشان کرد: ضمن بررسی هر منظومه‌ای در تاریخ ادبیات فارسی ابتدا به توحید و سپس به ستایش پیامبر (ص) برمی‌خوریم.

خالصی ادامه داد: وقتی میان خلق و حق نسبتی تعریف می‌شود، جز در یک تعَیُن، شکل نخواهد گرفت. دراین‌رابطه به "تعینِ اول" اشاره کرده‌اند و اعتقاد شاعران و عارفان مبنی بر این است که تعینِ حضرت حق در جهان، در کامل و رساترینِ شکلِ خود واقع شده که مفهومِ "حقیقتِ محمدیه" را نمایان می‌سازد.

وی همچنین اشاره‌ای اجمالی به نسبتِ حقیقتِ محمدیه و صورتِ جسمانی و انسانیِ حضرت رسول (ص) کرد و ادامه داد: این حقیقت از زمان حضرت آدم وجود داشت.

شُعرا و عُرفا معتقدند سراسرِ اقوال و رفتار و کنش‌گری‌های پیامبر (ص)، بازتاب و تجلی از یک مفهومِ ازلی نهفته است؛ یعنی یک مفهومِ بی‌زمان به نام "حقیقت محمدیه" وجود دارد که مستقیماً به مفهومِ آفرینش بازمی‌گردد که در یک قرن و واقعة تاریخیِ خاص متجسد شده است. در این راستا پیامبر اسلام(ص) در یک‌زمان، تعین پیدا کردند.

خالصی در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو خاطرنشان کرد: مفهومِ حقیقت محمدیه یک مفهوم مسلط در شعر عرفانی است و چندان نباید از درک نکردنِ آن شکایت ورزید؛ چراکه مفهومی بسیار پیچیده است.