یک پژوهشگر صنایع دستی در مصاحبه با رادیو گفتوگو از نوا و نغمههای زنان سوزن دوز سخن گفت که مثل درد دل در گوش سوزن نجوا میشود تا جایی که دیگر یارای شنیدن نیست و سوزن، میشکند.
نرجس خاتون فیروزی با حضور در استودیوی پخش زنده برنامه "رواق تماشا" رادیو گفت وگو با اشاره به علاقه شخصی به سوزن دوزی در سنین کودکی، گفت: از 17 سالگی شروع به پژوهش در زمینه سوزن دوزی کردم و امروز 180 نوع سوزن دوزی را در دست اقدام دارم.
وی همچنین از وجود مجموعه 1800 عددی سوزن دوزی خبر داد و گفت: این مجموعه همراه زیر مجموعههایش دارای 800 گونه الفبا در زمینه سوزن دوزی است.
در حال حاضر 200 مجموعه دوخت کوچک دارم که یک دیوار دایره المعارف را شکل داده و نزدیک به 100 نوع دوخت بزرگ شامل پرده، رومیزی و... را در دست دارم.
فیروزی ادامه داد: یک مجموعه به نام "کانون راز سوزن داریم" چراکه یک زن که در حال سوزن دوزی است با این سوزن زمزمه کرده، درد و دل میکند و شعر میخواند. این سوزن به قدری راز نگهدار است که زمانی که دیگر توان و یارای شنیدن ندارد، میشکند.
وی افزود: در زمانی پشتیبانی پدر، برادر و مادر را داشتم و سپس همسرم از من پشتیبانی میکرد. از شهری به شهری دیگر میرفتم و روی پلکان کنار در منازل مینشستم و از بانوان سوزن دوزی فرا میگرفتم. برایم جالب بود و میدیدم این زنان همواره خنده بر لب دارند و لذا تشویق میشدم تا این راه را ادامه دهم.
*موسیقی بومی ایران در هنرهای دستی نهفته است
همچنین حجت الله مرادخانی، پژوهشگر حوزه صنایع دستی در خصوص جایگاه بانوان در حوزه صنایع دستی کشورمان به رادیو گفتوگو، گفت: آموزشهای صنایع دستی سینه به سینه بوده و یکی از ویژگیهای برجسته فرهنگ بومی ایران است.
این هنرها سینه به سینه از والدین به فرزند و از استاد به شاگرد منتقل میشود؛ خاصه در فرهنگ خانواده ایرانی که پرورش نسل از مسئولیتهای مادر است و لذا هنر صنایع دستی در گذر نسلها از مادران به فرزندان انتقال یافته است.
وی افزود: بسته به اقلیم هر منطقه هنرهایی از جمله گلیم و قالی بافی، دوخت پارچه و جلوههای دیگر مثل سوزن دوزی به فرزندان منتقل شده است؛ همچنین در سراوان نسل مادر، فرزند و مادربزرگ در یک کارگاه اقدام به سفالگری میکنند.
مرادخانی چنین ظرفیتی را بسیار مهم برشمرد و گفت: کنشِ دوخت و بافت متاثر از فرهنگ ایرانی است و بسیاری ملودیها، آوا و موسیقیهای شکل گرفته که انتشار آن را در موسیقی مقامی کشورمان و آواهای سنتی هم میبینیم، از صنایع دستی نشأت یافته است.
این موسیقی در آئینهای ایرانی پراکنده شده و جلوههای غنیِ آن را در قصهها شاهد هستیم که وجهِ مهمی برای انتقال حکمت در کشورمان بوده است.