نعمیه پورمحمدی با اشاره به این‌كه برخورد برخی افراد با «شر»، شخصی‌سازی شده است، تأكید كرد كه اینان كسانی هستند كه اعتماد، ایمان و عشق خود را به خداوند از دست داده‌اند.
نعیمه پورمحمدی استادیار فلسفه دین دانشگاه ادیان و مذاهب در گفت‌وگوی تلفنی با برنامه سوفیا، از یونگ، فیلسوف و روان‌شناس سوئیسی مطلبی را نقل كرد و گفت: او با طرح پرسشی، مانع شدنِ خداوند در مقابل «شر» را مطرح می‌كند و در ادامه اعلام می‌دارد كه آیا باری تعالی نمی‌خواهد شر را از میان بردارد و چرا با وجود خدا، باز هم شرارت‌ها در دنیا وجود دارد؟
وی این نقل قول را به رفتاری غیرمنطقی در مقابل شر گره زد و افزود: در نقلی دیگر آمده است كه خداوند خیر محض است و با پدیده‌های شرارت‌بار در جهان سازگار نیست.
پورمحمدی حجم زیاد شرها و تنوع نامتناسب شرور را در جهان مثال زد و گفت: برای تعدادی از انسان‌ها شر بسیاری به وجود می‌آید و برای برخی افراد شر كم‌تری بروز و ظهور می‌كند و این دو بر اساس تعریفِ فلسفی، با هم سازگار نیستند.
وی دلایل این پرسش را این‌گونه تشریح كرد: خداوند عالم مطلق است و امكانِ دانستن هر چیزی از جمله از بین بردن شر را دارد و از طرفی اگر خداوند قادر مطلق باشد، بر رفع شر، تواناست.
پورمحمدی هم‌چنین تأكید كرد: اگر خداوند خیرخواه محض باشد، در پی ایجاد خیر و از بین بردن شرور است و از دیگر سو، تنوع و حجم زیاد و توزیع نامتناسب شر، قابل اجتناب كردن است.
این استاد دانشگاه به وجود «شر گزاف» در جهان هستی اشاره كرد و گفت: اگر این شرور، قابلیت مقابله و ممانعت داشتند، هیچ خیری را در پسِ آن‌ها نمی‌یافتیم.
پورمحمدی به مقوله‌ای با عنوان «قرینه شر» اشاره كرد و در این باره گفت: ما نمی‌توانیم هیچ دلیل موجهی از سوی خداوند، برای تجویز شرور پیدا كنیم؛ پس می‌توان نتیجه گرفت كه خداوندی به عنوانِ «عالمِ مطلق و خیرِ محض» وجود ندارد.
وی با طرح این موضوع نتیجه گرفت: مسئله منطقی شر، اصلِ شرها را با وجود خداوند ناسازگار اعلام می‌كند و مسئله‌ی «قرینه‌ی شر» نیز به شرهای گزاف و زیادی در عالم هستی می‌پردازد.
پورمحمدی افزود: بشر هرچه كنكاش می‌كند، هیچ دلیلِ منطقی برای این‌كه خداوند چرا شرور را خلق كرده است، نمی‌یابد.
وی این پرسش و پاسخ‌های فلسفی را چنین پی گرفت: مسئله اگزیستانسیالیِ شر، آن را از مقوله نظریه خارج می‌سازد و به ساحتِ زندگی انسان وارد می‌آورد.
پورمحمدی ادامه داد: در این‌جا انسان با این سؤال روبه‌رو است كه چرا خداوند رنج را در زندگی ما پدید آورد و چرا راضی به رنج كشیدنِ انسان شد؟ اما این انسان به سؤالی كلی و جهان‌شمول نمی‌پردازد كه چرا اساساً شرور در جهان وجود دارند.
استادیار فلسفه دین دانشگاه ادیان و مذاهب افزود: این انسان‌ها برخورد با شر را به مقوله‌ای شخصی گره می‌زنند و می‌پرسند چرا خداوند راضی شده است تا ما رنج بكشیم؟
پورمحمدی با بیان این‌كه این افراد عشق و محافظتِ خداوند را زیر سؤال می‌برند، خاطرنشان كرد: چنین افرادی قادر نخواهند بود به عشق خود نسبت به خداوند و وظیفه پرستیدنِ خود ادامه دهند و از خداوند می‌ترسند و احساس امنیت و اعتماد ندارند و لذا ایمان خود را از دست می‌دهند.
