صدیقه حجازی معتقد است كه به كار بردن واژه «حجاب» و حساس كردن جامعه مخاطب به این واژه خودش مسئله ساز شده و مسیر غلطی را طی كرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، صدیقه حجازی مسئول كارگروه بین الملل زنان و خانواده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در برنامه گفتگوی فرهنگی رادیو گفتوگو اظهار كرد: عفاف و حجاب یك موضوع انتزاعی از سایر موضوعات فرهنگی نیست و بخشی از كلان موضوعات فرهنگی به شمار میرود.
وی افزود: این موضوع پس از گذشت چهل سال از استقرار نظام جمهوری اسلامی همچنان برای رهبران اسلامی، جامعه مخاطب، مجامع بین المللی و رسانههای داخلی و خارجی موضوعی بحث برانگیز است و همه این جوامع انگیزه كافی برای بحث و ورود به آن را دارند.
كلمه حجاب مسئله ساز شده است!
مسئول كارگروه بین الملل زنان و خانواده معتقد است كه به كار بردن واژه «حجاب» و حساس كردن جامعه مخاطب به این واژه خودش مسئله ساز شده و مسیر غلطی را طی كرده است. استفاده از كلمه «حجاب» این تصور را در ذهن جامعه مخاطب ایجاد كرده كه قرار است زنان در جایی محفوظ نگه داشته شوند و از ورود آنها به عرصههای اجتماعی و اقتصادی و سیاسی جلوگیری به عمل آید.
حجازی مطرح كرد: طی 100 تا 150 سال گذشته برای پوشش اسلامی از واژه حجاب استفاده نمیشد، كلمه حجاب از خانواده كلمه «حاجب» و پرده پوشی است و در مبانی فقهی اسلام نیز چنین معنایی را در رابطه با حجاب نداریم لذا بهتر است كه این واژه را اصلاح و كلمه دیگری را جایگزین كنیم كمااینكه در آیات قرآن كریم هم در رابطه با پوشش از كلمه حجاب استفاده نشده است.
عفاف و پوشش اسلامی بخشی از هویت فرهنگی ماست
وی عفاف و پوشش اسلامی را تكهای از پازل سبك زندگی و هویت فرهنگی میداند و میگوید: وقتی اساس یك موضوع آسیب ببیند یعنی به اجزای آن هم آسیب است و لذا وقتی با خود اجزا برخورد كنیم یعنی به اشتباه با معلول برخورد كردیم و نه با علت.
جوانان دوره جنگ هم میل به دیده شدن داشتند
مسئول كارگروه بین الملل زنان و خانواده گفت: آمارها و بررسیها حاكی از این است كه از سال 56 تا 58 یعنی از آستانه انقلاب تا پیروزی انقلاب اسلامی گرایش مردم ایران به حجاب افزایش یافت و از سال 59 همزمان با دفاع مقدس تا سال 68 یعنی پایان جنگ هم همین مسیر را طی كرد.
حجازی گفت: آن جوانانی كه در بازه زمانی سالهای 59 تا 68 زندگی میكردند هم مانند جوانان امروزی نیاز به دیده شدن داشتند و این میل درونی و غریزی در آنها هم وجود داشت اما رفتارها در این مورد كاملاً متفاوت بود. در این دوران با وجود همه مشكلات اقتصادی اما فضای اجتماعی كشور یك فضای انسجام اجتماعی، ایثار و گذشت و قناعت و میل نداشتن به مصرف گرایی بود كه قطعاً در چنین فضایی انسانها میتوانند نیازهای غریزی و فطری و مادی معنوی خود را مدیریت كنند اما بعد از اتمام جنگ اتفاق جدیدی رخ داد و با ورود كشور به فاز سازندگی و تدوین سیاستهای توسعه كشور اشتباهات زیربنایی هم آغاز شد.
وی افزود: در اینكه دشمنان علیه فرهنگ و هویت ما برنامه ریزی میكنند تردید و بحثی نیست اما ما كجای كار را اشتباه رفته ایم كه مسیر كارمان به اینجا رسیده است؟! وقتی جامعه ایران وارد فاز توسعه غربی مبتنی بر سرمایه داری و اقتصاد آزاد و ثروت و قدرت با اندك تغییرات شد تعارضاتی هم بین آرمانهای قبلی و آرمانهای پیش رو ایجاد و شكل جدیدی از زندگی مطرح گردید.
حجازی با اشاره به اینكه عفاف و حجاب همیشه لازم و ملزوم یكدیگرند گفت: پوشش بروز و ظهور یك نوع ارزشهای درونی است كه ما را وادار به تجهیز به این نوع از سبك زندگی میكند و عفاف هم به عنوان مجموعهای از رفتارها، بروز و ظهور یك امر ارزشمند دیگری به نام حیاست.
وی با اشاره به معنای حیا در وجود انسان گفت: حیا شامل دو بخش یعنی در برابر خداوند و در برابر مردم نسبت به انجام ندادن كارهای ناپسند است اما زمانی ما موفق به حفاظت از این حیا خواهیم شد كه رفتار عفیفانه از خود بروز دهیم.
دوگانگی در قانون و اجرای قانون در حوزه پوشش
عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در پاسخ به این سوال كه حكومت چه نقشی در ابلاغ سیاستها در حوزه خانواده و پوشش و حجاب دارد؟ گفت: ما در حوزه سیاستها و قوانین هیچ كمبودی نداریم بلكه مشكل ما در تعارضات بین برنامهها، سیاستها و قوانین است لذا راهكار اصلی در تحقق سیاستهای گسترش فرهنگ عفاف و حجاب این است كه این سیاستها به عنوان الگوی برنامه زندگی قرار گیرند.
حجازی تصریح كرد: بین قانون و سیاست تا برنامه و اجرا فاصله زیادی وجود دارد و این دوگانگیها اجازه نمیدهد كه جامعه تكلیف خودش را بداند و برنامهها بر جامعه مخاطب تأثیرگذار باشند.