موحد ابطحی به چالش‌هایی كه برای بومی سازی علوم انسانی در اداره كشور با آن مواجه هستیم اشاره و اظهار كرد: یكی از مشكلات در این حوزه، عدم ارتباط مراكز علوم انسانی است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی (ایسكانیوز)، برنامه «گفتگوی علمی» رادیو گفت‌وگو با موضوع نقش بومی سازی علوم انسانی در اداره كشور و با حضور دكتر مهدی موحدی عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد در استودیو و سید محمدتقی موحد ابطحی عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی به صورت تلفنی به روی آنتن رفت.
سیدمحمدتقی موحد ابطحی با اشاره به اسناد بالادستی بلندمدت در كشور گفت: در اسناد پایین دستی معمولا ادعا می‌شود اسناد بالادستی مدنظر قرار می‌گیرد اما حقیقت این است كه در برنامه ریزی‌های مدیران اسناد بالادستی مورد نظر قرار نمی‌گیرد.
وی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه وابسته به وزارت علوم را متولی اصلی تحول در علوم انسانی به ویژه علوم انسانی اسلامی دانست و عنوان كرد: پژوهشگاه علوم انسانی كه قدمت بیشتری دارد در حوزه تحول علوم انسانی وظایفی دارد و در شورای بررسی متون آموزش عالی اقداماتی برای ارتقاء علوم انسانی انجام داده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی به چالش‌هایی كه برای بومی سازی علوم انسانی در اداره كشور با آن مواجه هستیم اشاره و اظهار كرد: یكی از مشكلات در این حوزه، عدم ارتباط مراكز علوم انسانی است و این سبب شده است در حوزه علوم انسانی شاهد موازی كاری بین پژوهشگاه‌ها و دستگاه‌های مختلف باشیم.
وی با بیان اینكه نقد كتب درسی علوم انسانی دانشگاهی ضروری است، گفت: اگر ارتباط ساختاری بین شورای بررسی متون دانشگاهی با سازمان «سمت» كه متولی اصلی تالیف كتب علوم انسانی دانشگاهی است وجود نداشته باشد، موازی كاری صورت می‌گیرد و این به معنای هزینه اضافی است.
مهدی موحدی در ادامه با اشاره به تلاش‌های نه چندان زیادی كه برای بومی سازی علوم انسانی صورت گرفته است، گفت: علی رغم این تلاش‌های هر چند اندك، در عموم جامعه فرهیخته هنوز به تلقی روشنی از بومی سازی نرسیده‌ایم و در واقع در چیستی و فهم آن در مرحله عمل گیر كرده‌ایم.
وی با تصریح بر اینكه هیچ تمایز خاصی در ایران با دیگر كشورها برای اجرای علوم انسانی نداریم، اظهار كرد: خیلی وقت‌ها از بومی سازی علوم انسانی دفاع كرده‌ایم اما در حوزه عمل هیچ گاه آن را اجرایی نكرده‌ایم زیرا نقشه دقیقی در حوزه اجرا نداریم.
عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد با تاكید بر اینكه ساختارها و نهادهای آموزشی یعنی دانشگاه و حوزه باید نیروی لازم جهت حل مسائل كشور را ایجاد كنند، عنوان كرد: متاسفانه نگاه ما در حوزه علوم انسانی ظاهربینانه است یعنی وقتی از اقتصاد اسلامی سخن می‌گوییم فكر می‌كنیم همان اقتصادی كه در تمام كشورها وجود دارد را باید به كار بگیریم و تنها یك پوشش اسلامی روی آن می‌اندازیم. این اقدامات نه تنها منجر به حل مسئله نمی‌شود كه زحمت بیشتری برای كشور ایجاد می‌كند.
وی تصریح كرد: ساختارهای آموزشی در كشور اساسا دغدغه حل مسئله در حوزه علوم انسانی را ندارند و ریشه این مسئله به دلایل فرهنگی، تاریخی، اقتصادی و سیاسی باز می‌گردد.
