محمدرضا سرشار معتقد است جایزه نوبل و بوكر و امثال آنها جوایزی هستند كه حتما براساس سیاستهای محتوایی استعمارگری غرب استوارند.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، برنامه گفتگوی فرهنگی در بحث با محمدرضا سرشار نویسنده، پژوهشگر و منتقد درباره دلایل نداشتن چهره بینالمللی در حوزه ادبیات داستانی بزرگسال از آنتن رادیو گفتگو پخش شد.
سرشار در اینبرنامه گفت: جوایز ادبی دنیا، عمدتاً جوایزی سیاسی هستند و به كشورهای امثال ما بیشتر به نویسندگانی جایزه میدهند كه علیه نظام مردمی و اسلام بنویسند و با سنن دینی خود مبارزه كنند. آنها نویسندهای را كه از ارزشهای دینی خود دفاع میكند، انتخاب نمیكنند و جایزهای به او نمیدهند و در بهترین حالت به كتابهای خنثی ما جایزه میدهند. بنابراین؛ آنقدر نباید مشتاق این جوایز باشیم.
وی افزود: باید مانند اتحادیههای دیگر كشورهای رو به توسعه با ایدئولوژی واحد دور هم جمع شوند و جایزههای مخصوص خود را داشته باشند، در غیر اینصورت هر جایزهای در هر نقطهای در دنیا، براساس برخی اصول و مشیهای محتوایی است. اگر اثری بر اوج قله هنری و ادبی نیز باشد، ولی مغایر با اصول عقیدتی جایزه باشد، هرگز به آن جایزه نمیدهند. جایزه نوبل و بوكر و امثال آنها جوایزی هستند كه حتماً براساس سیاستهای محتوایی استعمارگر غرب باشد و طبیعی است كه بخواهند با صرف هزینه افكار و ایدئولوژیهای خود را پیش ببرند و دلیلی ندارد كه جایزه بزرگ خود را به كسی بدهند كه با اندیشههای آن كشور مغایر است.
ایننویسنده گفت: اساساً نباید اعتباری برای جوایز بین المللی در حوزه ادبیات داستانی قائل باشیم. عرصه هنر و ادبیات، عرصه عقیده است و اگر خواستار پافشاری بر عقاید خود باشید، نباید انتظار داشته باشید جوایز بینالمللی را كه از اساس مخالف عقاید ما هستند، به دست بیاورید. نویسندگان ما نباید ناراحت باشند چرا جوایز بینالمللی كسب نمیكنند. این نشان از ضعف آنها نیست بلكه به دلیل این است كه مواضع جوایز بین المللی با ما همخوانی ندارد.