شاعر معاصر و دبیر سابق جشنواره «قلم زرین» معتقد است: شاعران باید نسبت به جایگاه والای بزرگان دین آگاهی داشته باشند و این مسئله با مطالعه كتاب‌ها و منابع صدر اسلام ایجاد می‌گردد، چه اینكه مطالعه كردن از پراكنده گویی شاعر جلوگیری می‌كند.
سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: كامران شرفشاهی، شاعر و نویسنده كشورمان در برنامه رادیویی گفت‌وگوی فرهنگی در رابطه با حد و مرز دخالت تخیل شاعرانه در ترسیم وقایع زندگی ائمه اطهار (ع) گفت: پرسش این است دست شاعر در ساحت شعر آیینی چقدر باز است و تا كجا قادر است جلو بیاید؟ آن حرمت‌ها و این مسائل را حفظ كند و دست به خلاقیت بزند. بعضی‌ها متأسفانه دنبال مطالعه نمی‌روند، سخنان بزرگان و ائمه (ع) را مطالعه نمی‌كنند و عده‌ای هم به طمع دیگری وارد این حوزه می‌شوند. این‌ها صدمه به شعر آیینی ما می‌زند. در گذشته وقتی كسی قصد داشت نام هر یك از اهل بیت (ع) بزرگوار را ببرد، معمولاً با كنیه و با احترام در این‌باره زبان به سخن می‌گشود ولی به تدریج شاهد هستیم كه این حرمت‌گذاری كمرنگ‌تر می‌شود. این نوعی حرمت‌زدایی و تقدس‌زدایی است و این‌صمیمیت را شاعر یا گوینده با اهل‌بیت (ع) می‌تواند به شكل زیباتر، رساتر و عالمانه‌تری ابراز كند.
این‌شاعر لازمه جلوگیری از این نوع آسیب در شعر آیینی را آگاه‌سازی جامعه دانست و اظهار داشت: جامعه باید نسبت به این مسئله آگاه شود و ما نقد هوشمندی داشته باشیم و كسانی كه اینچنین برخورد می‌كنند و آثاری كه به این شكل منتشر می‌شود مورد نقد و اعتراض قرار بدهیم. متأسفانه در طول چند دهه اخیر، این امر روند پرشتابی داشته و شاهد هستیم برخی به‌گمان نوآوری و خلاقیت و ایجاد صمیمیت و تحریك احساسات و عواطف مخاطب دست به چنین كار‌هایی می‌زنند كه به اعتقاد من این كار‌ها نشانه ناآگاهی و ضعف باور و عدم مطالعه سراینده این آثار است. دوست داشتن بدون شناخت ارزش چندانی ندارد، ما در احادیث و روایات هم بسیار شاهد هستیم رسیدن به این مرتبه معرفت دعوت شده‌اند. شرفشاهی افزود: ساحت شعر ساحت مقدسی است. شاعر باید نسبت به شخصیت و مقام والای بزرگان دین آگاهی داشته باشد و لازمه این قضیه این است كه شاعران ما كتاب‌هایی راكه باقی مانده از آن روزگار هستند، ترجیحاً نزدیك‌ترین منابع به دوران صدر اسلام حتماً مطالعه كنند. این مطالعه كردن كمك می‌كند شاعر دچار پراكنده‌گویی نشود. بسیاری از شاعران ما نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه را یك دور هم مطالعه نكرده‌اند، حتی یك دور حافظ را نخوانده‌اند. خود مرور این كتاب‌ها باعث می‌شود افق‌های تازه‌ای پیش روی شاعر باز شود.
