حسینی نژاد در رادیو گفت‌وگو عنوان کرد: سرودن شعر برای دوست یا تقدیم کردن آن در میان شاعران گذشته و امروز بسیار دیده می‌شود البته شکوه‌هایی هم درباره دوست وجود داشته است.
هادی حسینی‌نژاد با حضور در برنامه "صدای پای شب" رادیو گفت‌وگو درباره دوستی در ادبیات ایران گفت: دوست و دوستی در ادبیات و فرهنگ ایران پیشینه طولانی دارد و به ویژه در ادبیات کلاسیک بی نهایت از این مفهوم استفاده شده است. این واژه را می‌توان در ادبیات معاصر در قالب‌های مختلفی جستجو کرد.
وی افزود: سرودن شعر برای دوست یا تقدیم کردن آن هم در میان شاعران بسیار دیده می‌شود که از جمله آن می‌توان به اخوانیه محمد قهرمان در وصف مهدی اخوان ثالث و شفیعی کدکنی خطاب به هوشنگ ابتهاج اشاره کرد.
این شاعرو ترانه سرا با بیان این که در موضوع دوستی گلایه‌هایی هم در اشعار دیده می‌شود، اظهار کرد: زنده یاد اخوان ثالث در شعر « سبوی تشنه » و در بیت " من دوستی دارم، که به دشمن خواهم از او التجا بردن " و نصرت رحمانی در بیت: «ای دوست/ این روزها با هرکه دوست می‌شوم احساس می‌کنم/ آنقدر دوست بوده‌ایم که دیگر/ وقت خیانت است » شکایت‌هایی را از دوست مطرح می‌کنند.
حسینی‌نژاد افزود: گاهی دلخوری شاعر از دوست ادیب خویش است که منجر به هجو شده است. از این دست می‌توان به جدال ایرج میرزا با عارف قزوینی اشاره کرد که این هجویات، موجب خلق اثری به نام عارف نامه شده است.
