وحدت امت اسلامی در مقابل صهیونیسم بین الملل

در طول تاریخ، «تفرقه» حكم ابزار وسلاح را داشته است. چرا كه؛ با تفرقه افكنی؛ «جمع ها» از هم متلاشی می‌شوند و به دنبال آن؛ توان‌ها وتوانایی‌ها كاستی می‌گیرد.

در طول تاریخ،«تفرقه» حكم ابزار وسلاح را داشته است. چرا كه؛ با تفرقه افكنی؛ «جمع ها» از هم متلاشی می‌شوند و به دنبال آن؛ توان‌ها وتوانایی‌ها كاستی می‌گیرد. چنین است كه دشمنان خدا وند و دین اسلام، همواره از ترفند و تمهید تفرقه / علیه مسلمانان مظلوم سوء استفاده كرده‌اند.

اهمیت پرهیز از تفرقه و جدایی و ضرورت وحدت در برابر بدخواهان و معاندان تا جایی است كه خداوند متعال در آیه 103 سوره مباركه آل عمران می‌فرماید: و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا ( همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراكنده نشوید.)

شكست مسلمانان در جنگ احد و یا استمرار حكمرانی جبارانه امویان و عباسیان بر جامعه اسلامی، برآمده از دلایلی بود كه یكی از آن؛ تفرقه و تفرقه افكنی بشمار می‌آید

در دوران معاصر نیز تفرقه هیچ گاه به عنوان سلاحی بُرنده و كارآمد از نظر دشمنان دور نمانده است. در سال 1948 وقتی صهیونیست‌ها توانستند تشكیل دولت عبری – صهیونی و پاگیری دولت جعلی اسراییل را اعلام كنند و جنبه رسمی بدان دهند، كه تفرقه، صفوف مسلمین و جوامع جهان اسلام را پراكنده كرده بود. در میان مردم فلسطین و در داخل مرزهای این كشور نیز / یكی , پدیده تفرقه بود كه به مثابه آفتی، زمینه را برای بروز و ظهور تفكر غصب و اشغال فراهم كرده بود. اگر جز این بود و اگر وحدت در جامعه فلسطینی به مثابه یك سد نفوذ ناپذیر جلوه می‌كرد، صهیونیست‌ها با كارزاری جدی روبرو می‌شدند. هر چند كه از حمایت دولتهای استكباری چون انگلیس خبیث برخورددار بودند!

دشمنان دین خداوند و ملتهای مظلوم، همان گونه كه برای تشكیل دولت جعلی اسراییل، نیازمند تفرقه در صفوف فلسطینیان و جهان اسلام بودند، برای استمرار حیات این شجره ملعونه نیز نیازمند تفرقه بودند و هستند .
رژیم صهیونیستی به یاری بازوان غربی و مرعوبان به نام مسلمان، در مسیر ایجاد تفرقه، در چند عرصه وارد شد: نخست؛ ایجاد تفرقه در میان گروههای جهادی فلسطینی با تلاش برای به سازش كشاندن این گروهها
دوم؛ ایجاد تقرقه در میان دولتهای فلسطینی با تطمیع مادی و اعمال تهدید
سوم؛ ایجاد تفرقه در میان مسلمانان جهان با حمایت از فرقه‌های به ظاهر دینی مانند بهائیت، وهابیت و تفكرات سلفی

با تاسف باید گفت، دو عنصر بی بصیرتی و دنیاطلبی، موجب موفقیت رژیم صهیونیستی در ایجاد و بسط تفرقه در سطوح دولتها و مسلمانان و گروههای جهادی شد چنان كه تا به امروز كه هفت دهه از تشكیل رژیم متفرعن و موذی صهیونیستی می‌گذرد این رژیم، همچنان سرزمین فلسطین، بخشی از سوریه و قطعه‌ای از لبنان را در چنگال اشغال خود دارد.

بی تردید؛ تنها راه فائق آمدن به سلاح منحوس تفرقه و پایان دادن به حیات ظلمانی رژیم صهیونیستی نه فقط؛ كه «صهیونیسم بین الملل و ایادی آن»؛ بازگشت به تعالیم روشن قرآن كریم است. كتابی آسمانی كه از سوی خداوند؛ مسلمانان را به نفی سلطه دشمنان فرا می‌خواند و وحدت را توصیه ی اكید می‌دارد.