۱۲ بهمن؛ بازگشت امام خمینی به ایران، آغاز دهه فجر

بازگشت امام خمینی (ره) به ایران واقعه‌ای در جریان انقلاب ۱۳۵۷ است كه طی آن در ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ امام خمینی (ره) پس از ۱۴ سال تبعید به ایران بازگشت و در تهران مورد استقبال قریب به سه میلیون ایرانی قرار گرفت.

با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان این رژیم، به عنوان نخست وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار استقلال،‌ آزادی، جمهوری اسلامی بعنوان اصلی ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح می‌شد. امام خمینی كه شرط ورود خود را به كشور، خروج شاه، اعلام كرده بودند، با فرار شاه در ۲۶ دی ۱۳۵۷، تصمیم به بازگشت گرفتند.

بازگشت امام خمینی(ره) به ایران
امام خمینی(ره) از سیزده آبان سال ۱۳۴۲ تا دوازده بهمن سال ۱۳۵۷، یعنی حدود چهارده سال در تبعید به سر برد و در سال ۱۳۴۳ ابتدا به تركیه و پس از مدتی به عراق تبعید شد و اوقات پایانی دوری از وطن را در فرانسه و در دهكده ای به نام نوفل لوشاتو گذراند. نوفل لوشاتو در روزهای اوج نهضت، به قلب تپنده انقلاب ایران تبدیل شده بود. وقتی امام را به تركیه تبعید می كردند، شاه و امریكا هیچ گاه پیش بینی نمی كردند كه او روزی پیروزمندانه به ایران باز گردد و رژیم شاهنشاهی را از بن بركند.

پس از خروج شاه در ۲۶ دی ۱۳۵۷، امام در پیامی كوتاه خطاب به خبرگزاری های جهان اعلام كرد: «خروج شاه از ایران، اولین مرحله پایان یافتن سلطه جنایت بار پنجاه ساله رژیم پهلوی می باشد كه به دنبال مبارزات قهرمانانه ملت ایران صورت گرفته است. من این پیروزی را به ملت تبریك می گویم.» همچنین ایشان اعلام كرد كه در اولین فرصت به ایران باز می گردند.

به تعویق افتادن بازگشت امام خمینی(ره) به ایران

در حالی كه یاران حضرت امام و مبارزان مذهبی، با وجود تمام نگرانی ها در تدارك برگزاری مراسم استقبال باشكوهی از امام بودند، اعلام خبر تصمیم امام برای آمدن، مسئولان و سردمداران رژیم پهلوی را سخت به تكاپو انداخت. آنان كه به شدت از تظاهرات خیابانی مردم بر ضد رژیم پهلوی هراسناك شده بودند، ورود امام را به كشور، پایانی بر تمام امیدهایشان می پنداشتند و یقین داشتند كه در این صورت، طومار سلطنت پهلوی برچیده خواهد شد.

بنابراین، درصدد مقابله با ورود امام به كشور یا مانع تراشی در برابر تصمیم امام برآمدند. بختیار در مقام نخست وزیری، نقشه های گوناگونی در سر می پروراند كه انفجار هواپیمای امام یا منحرف كردن مسیر هواپیمای حامل امام و سپس دستگیری ایشان از آن جمله بود كه هیچ یك عملی نشد. تیر آخر او، بستن فرودگاه ها به روی هواپیمای امام بود. در حالی كه قرار بود پرواز انقلاب در روز ششم بهمن امام خمینی رحمه الله را از فرانسه به ایران بیاورد، سازمان هواپیمایی كشور اعلام كرد كه به علت بدی هوا و نبود دید كافی، همه پروازها لغو شده است.

۱۲ بهمن ۱۳۵۷ و پرشكوه ترین استقبال تاریخ
در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷، پرشكوه ترین استقبال تاریخ جلوه گر شد. این روز یكی از ماندگارترین روزهای تاریخ معاصر ایران است و شور و شوق مردم در آن وصف ناپذیر بود. عده زیادی از مردم، خود را به تهران رسانده بودند تا در مراسم استقبال از امام شركت كنند. تقریبا در ساعت شش صبح، خیابان ها سرشار از جمعیت بود. اول صبح، میلیون ها نفر در دو طرف خیابان های مسیر امام خمینی رحمه الله ایستاده بودند و پنجاه هزار نیروی انتظامی مردمی مشغول منظم كردن آنها بودند.

مردم با تاق نصرت و گل، خیابان ها را تزیین كردند و در قلب استقبال كنندگان، دریایی از اضطراب و شادی موج می زد. در ساعت نه و سی دقیقه صبح، محبوب ملت و پرچم دار آزادی به وطن برگشت. چند لحظه پس از گشوده شدن در خروجی هواپیما، امام در حالی كه دستشان در دست مهماندار فرانسوی بود، در مقابل دیدگان مشتاقان ظاهر شد. همه اشك شادی می ریختند. فریاد «اللّه اكبر» به هوا برخاست.