یك استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینكه هیچ‌كس مسئولیت اشغال حریم رودخانه‌ها را برعهده نمی‌گیرد، از بی‌توجهی دستگاه‌ها به حریم كیفی رودخانه‌ها انتقاد كرد.

به گزارش خبرگزاری همسو، حسین هاشمی گفت: به دلیل انجام ناصحیح فرآیند آبخیزداری و نابودی پوشش گیاهی، سیل اخیر خسارت شدیدی به بار آورد بنابراین باید به جای ساختن سد برای سیلی كه چند سال یك بار رخ می‌دهد، آبخیزداری را به شكل صحیح انجام دهیم چون فواید دیگری جز كنترل سیل دارد.

وی در یك برنامه رادیویی با موضوع سیل اظهار كرد: طبیعت همواره با وقایع حدی مثل سیل سر و كار دارد اما علت اینكه ما نام خرابی بر چنین حوادثی نهاده‌ایم مربوط به نحوه دخل و تصرف ما در طبیعت است. اشغال حریم رودخانه‌ها به عنوان یكی از دلایل آسیب‌زا بودن سیل قابل بررسی است. اگر بستر طبیعی كارون را حفظ كرده بودیم به جز كاركردهای اصلی خود به عنوان یك رود، می‌توانست این سیل را به‌صورت ایمن عبور دهد.

هاشمی تاكید كرد: برخی متولیان چشم خود را روی مسائل بسته‌اند. در حال حاضر كسی مسئولیت اشغال حریم رودخانه را بر عهده نمی‌گیرد و پنج سال است بحث كیفی بستن حریم رودخانه در محیط زیست متوقف شده است در حالی كه از سال 1340 قانون مربوط به این حوزه وضع شده است.

نقشه سیل‌خیزی كشور باید تدوین شود
به گزارش خبرگزاری همسو، هدایت فهمی – رئیس مركز پژوهشی پژوه آب گستر- نیز گفت: نقشه سیل‌خیزی كشور با دوره برگشت مختلف باید تهیه و مقررات برای توسعه نواحی در معرض خطر سیل و عملیات زیرساختی ایجاد شود.

وی بیان اینكه سیل و خشكسالی دو روی یك سكه هستند،اظهاركرد: در اقلیم خشك و نیمه‌خشك كشور ما بروز هر دو پدیده طبیعی است اما مسئله تغییر اقلیم این وقایع را تشدید می‌كند یعنی هم شاهد سیلاب‌های مخرب و هم خشكسالی گسترده هستیم. در ماه گذشته تغییرات اقلیمی و ناهنجاری‌هایی در جت‌استریم‌ها (از قویترین بادها)، رودبادها و سطوح بالایی از یك سو و تلاقی جبهه‌هایی كه از سودان و دریای مدیترانه وارد كشور شدند از سوی دیگر بارش‌های سنگینی را ایجاد كردند كه منجر به بروز این اتفاق در زاگرس شد.

رئیس مركز پژوهشی پژوه آب گستر به دلایل مخرب بودن این سیل اشاره كرد و گفت: تعرض و دست‌اندازی به حریم بستر رودخانه و مسیل‌ها، ضعف جدی در ساماندهی و لایروبی رودخانه‌ها، طراحی و اجرای نادرست زیرساخت‌های شهری و روستایی، كاهش پوشش گیاهی و فرسایش وسیع و ضعف در آبخیزداری كشور موجب زیانبار شدن سیل اخیر شد. پس از وقوع سیل به دلیل نبود برنامه جامع مدیریت سیلاب در كشور، غافلگیری و ناهماهنگی ارگان‌ها و دستگاه‌های متولی مدیریت سرزمینی، خسارت را چند برابر و رسیدگی به وضعیت را سخت‌تر كرد.

وی با اشاره به اینكه سدسازی و آبخیزداری دو عامل مكمل هم هستند، اظهار كرد: سدسازی برای كشوری با توزیع ناهمگون بارش ضروری است اما الزاماً تنها گزینه كنترل سیلاب نیست. ممكن است سدی در برابر سیل شكسته شود و فاجعه انسانی به بار آورد بنابراین علاوه بر سدسازی، آبخیزداری برای تسكین سیلاب‌ها بسیار ضروری است چون سدها بر اثر فقدان آبخیرداری آسیب می‌بینند.

فهمی با اشاره به ضرورت تهیه نقشه سیل‌خیری كشور گفت: در مرحله بعدی مدیریت ریسك و خطرپذیری باید تقویت شود یعنی قبل از وقوع حادثه پیش‌بینی‌های لازم صورت گیرد تا حوادث سطح‌بندی شوند و مسئولیت سطوح مختلف بر عهده سازمان خاصی باشد. نظام جامع مقابله با سیل باید با مشاركت كلیه ارگان‌ها تدوین شود. با این نظام جامع، متولی بخش‌های مختلف مشخص می‌شود، ظرفیت‌سازی و زمینه‌سازی از طریق آموزش برای مردم میسر می‌شود و هنگام بروز حوادث سردرگمی از بین می‌رود.