احمد یوسف زاده به برنامه "تقاطع فرهنگ" رادیو گفت و گو اظهار داشت: «این كتاب ماجرای 23 نوجوان 13 تا 17 ساله ایرانی است كه عمدتا از استان كرمان هستند.»

وی ادامه داد: «ماجرایی برای این 23 نفر اتفاق افتاد كه طبق تحقیقات، در 100 ساله اخیر مثال آن را ندیده ایم.»

یوسف زاده به رادیو گفت وگو گفت: «این 23 نوجوان ضمن اینكه اسیر دشمن شدند، همزمان نیز گرفتار تبلیغات بعث عراق و سیبلی برای كارهای تبلیغاتی دشمن بودند.»

وی افزود: «این ها برای جلوگیری از این مسئله در زندان استخبارات دست به كارهایی زدند و بنده توفیق داشتم ماجرای این 23 نفر -كه حتی تا كاخ صدام نیز برده شدند- را به رشته تحریر درآورم.»

یوسف زاده با اشاره به استقبال فوق العاده مردم از كتاب "آن 23 نفر"، از چاپ هفتادم این اثر خبر داد.

این نویسنده دفاع مقدس به رادیو گفت وگو گفت: «این سوژه بسیار ناب بود. شخصا در نویسندگی تجربه دارم و بعد از سالهای آزادی از چنگ ارتش بعثی، بعنوان روزنامه نگار و مدیر مسئول در نشریه ای محلی در استان كرمان به فعالیت مشغول شدم.»

یوسف زاده اضافه كرد: «سوژه این 23 نفر را از روز نخست در ذهن می پروراندم و احساس می كنم این كتاب باید نوشته می شد.»

وی افزود: «دوستانی نظیر مرتضی سرهنگی نیز همواره مشوق بنده در نگاشتن این كتاب بودند.»

یوسف زاده یادآور شد: «در اسارت محدودیت هایی برای نوشتن داشتیم و ای كاش در آن زمان خاطرات روزنوشت خود را حفظ می كردیم؛ البته شخصا در حاشیه نامه هایی كه از ایران دریافت می كردم و حساسیت عراقی ها نسب بدان كمتر بود، خاطرات مهمی را می نوشتم.»

وی افزود: «در كتاب "اردوگاه اطفال" برخی از این خاطرات را به عنوان سند در ضمیمه كتاب آورده ام. این مطالب را در گوشه های نامه، طوری كه افسران عراقی متوجه نشوند، می نوشتم. بخش اعظم این نوشته ها را در یك تفتیش اردوگاهی از دست دادم.»

یوسف زاده در خصوص برخی تعارض ها میان كتب و فیلم های اقتباسی از نوشته های مستند اظهار كرد: «خوشبختانه بنده با آقای جعفری -سازنده فیلم 23 نفر- دوستی صمیمانه ای دارم. ایشان مرتب با بنده و سایر 23 نفر در ارتباط بودند و شخصا سه نمونه از فیلمنامه های ایشان در خصوص این موضوع را خواندم و در خصوص برخی موارد، تذكراتی ارائه دادم.»

وی با بیان اینكه فیلم به واقعیت بسیار نزدیك است، گفت: «آقای جعفری با این بچه ها زندگی كرده و این اقتباس جزو معدود آثار مورد پذیرش است.»