برنامه «گفت و گوی علمی» رادیو گفت و گو با موضوع نقش دانشگاه ها و موسسات آموزشی در حوزه پژوهش و با حضور دكتر امیرعلی سیف الدین عضو هیئت علمی دانشكده علوم و فنون دانشگاه تهران و رئیس پژوهشكده فناوری های نرم دانشگاه تهران به روی آنتن رفت.

سیف الدین در آغاز با تاكید بر اینكه برای بهبود وضعیت پژوهش در دانشگاه ها و موسسات پژوهشی باید نگاه ساختاری داشت، گفت: پیش از هر اقدامی باید بدانیم در ساختارهای علمی كشور با توجه به وضعیتی كه داریم، به دنبال چه رشته های اصلی هستیم و بر اساس آن رشته ها به دنبال علم باشیم.

وی خاطرنشان كرد: در صد سال اخیر ایران محل هجوم بیگانگان قرار داشته است و به همین جهت باید از نظر نظامی و امنیتی، ساختارهای خودش را حفظ و تقویب می كرد و در مقابل كسانی كه به منافع ملی كشور چشم طمع دوخته بودند، اراده قدرتمندی ایجاد می شد. اما این اراده در حوزه های اقتصادی وجود ندارد و به عنوان مثال در حوزه خودرو به عنوان یك اولویت در صنعت، پیشرفت نكرده ایم. همچنین در رشته شیمی یكی از بهترین ها در جهان هستیم اما این پیشرفت ها بر اساس نیازهای جامعه نبوده است و صنعت در شیمی به حوزه هایی نیاز دارد كه در علم به آنها كمتر توجه می شود.

استاد ادبیات دانشكده علوم انسانی دانشگاه تهران با تصریح بر اینكه در دانشگاه ها و صنعت اولویت ها همسان نیستند، عنوان كرد: شاخص هایی كه بر اساس آنها باید اولویت را مورد سنجش قرار داد یكسان نیستند. داشتن تعداد دانشجوی خارجی در دانشگاه برای ارتقاء رتبه بندی مناسب است اما تمام دانشجوها و طلبه های خارجی كه در ایران داریم 51 هزار نفر می شوند در حالی كه پنج میلیون دانشجوی ایرانی داریم و این یعنی فقط یك درصد از دانشجویان كشور خارجی هستند. تعداد دانشجویان خارجی در دانشگاه های مطرح دنیا، حدود ده درصد كل دانشجویان آن دانشگاه است.

رئیس پژوهشكده فناوری های نرم دانشگاه تهران بیان كرد: یكی از مسائل مهم در رتبه بندی دانشگاه ها، قراردادهای پژوهشی است كه جایگاه دانشگاه را ارتقاء می دهد اما بهترین دانشگاه كشور تنها معادل 20 درصد بودجه خود، قرارداد پژوهشی دارد كه بسیار اندك است. دانشگاه دوم كشور نیز فقط به اندازه 8 درصد از بودجه خود قرار داد پژوهشی دارد و بقیه دانشگاه ها كمتر از این میزان هستند. این در حالی است كه «ایمپریال كالج» 53 درصد بودجه خود را از طریق پژوهش تامین می كند.