به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفت‌وگو؛ دکتر سید امیر عباس عبدالهی، پژوهشگر و جامعه شناس سیاسی در برنامه «بیست و چهار یک دقیقه» در مورد علوم شناختی، روش های قدیم و نوین جریانات و نحله ها و منحرف سازی انقلاب ها در حوزه معیارها و عملکردها با تاکید بر اینکه هرگاه قرائت ها مختلف،جهان ها متکثر و خوانش ها با هم افتراق پیدا کند انحراف ایجاد می شود گفت: هر زمانی که قرائت ها زیاد شوند، انحرافات نیز زیاد خواهد شد و هر موقع سوء برداشت ها اتفاق افتاد، انحرافات زیاد می شوند.

وی افزود: هر چه در جامعه آگاهی از منبع فیض ساطع، ساری و جاری شود با توجه به ذات و طبع افراد این آگاهی در سطح جامعه نوسان پیدا می کند و زمانی که آگاهی های کاذب و واقعی در هم تنیده می شود دیگر حق را نمی توان پیدا کرد.

* بعثت و رسالت پیامبر اکرم یک انقلاب اجتماعی است

عبدالهی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه بعثت پیامبر در ابتدای امر انقلاب فردی بوده و برانگیخته شدن بیدار شدن و نوشدن رخ می دهد ولی نوشدن در واقع نوشدن تفکر جامعه، روابط اجتماعی، مسائل اجتماعی و .. و در واقع یک انقلاب اجتماعی است بیان داشت: بعثت در دوران جاهلیت اتفاق افتاد و بهترین رسانه ای که در آن دوره پیامبر داشتند خطابه بود که خطابه راهکار و ابزاری است که در انقلاب شناختی پایه کار بوده و مبنای آن را نبی اکرم گذاشته و تا کنون و در عصر حاضر از مبحث خطابه استفاده می شود.

وی با تاکید بر اینکه بین فلسفه، تفکر و حکمت بعثت باید تفاوت قایل شد بیان داشت: زمانی که نبی مکرم می خواهد انسان سازی، تفکر سازی، حرکت و جنبش فکری را شروع کند در مقابل جریان های مخالف می ایستد که نمونه آن قرآن به عنوان معجزه پیامبر و ایستادن قرآن در برابر جریان انحرافی شعرهای جاهلیت با مضامین دنیوی و جنسی بود.

* بلوغ کامل تفکر سیاسی بعثت را در انقلاب اسلامی می توان دید

عبدالهی با اشاره به اینکه رسالت نبی اکرم مسئله عدالت اجتماعی است بیان داشت: وقتی نطفه تفکر سیاسی بعثت دردل بعثت بسته و شروع می شود می توان بلوغ آن را در کربلا و خطبه شام دید و بعد از آن دوران جوانی این تفکر را در حیات سیاسی برخی ائمه اثنی عشری می بینیم و بلوغ و جوانی کامل آن که آزمون و خطا های آن انجام شده در انقلاب اسلامی می بینیم.

پژوهشگر و جامعه شناس سیاسی در ادامه اظهار داشت: نبی مکرم بعد از بعثت اولین مسئله ای که در بحث اقناع مطرح کرد مسئله حریت و آزادگی و بازگشت به اصل انسانیت بود و به تعبیری یک بازخوانی از پدیده انسان و تفکر انسان خدا محور بود.