محسن رجب‌پور در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو اظهار داشت: موسیقیِ بدون بودجه، به دست افرادی توسعه پیدا می‌کند که با عشق و علاقه و با جیب شخصی خودشان فعالیت می‌کنند.
برنامه ارغنون با موضوع بررسی موسیقی لاله‌زار و وضعیت تولید و نشر موسیقی در ایران، با حضور محسن رجب‌پور (فعال عرصه تولید، نشر و پخش موسیقی) از شبکه رادیویی گفت‌وگو روی آنتن رفت.
محسن رجب‌پور در برنامه «ارغنون» با اشاره به تعریف موسیقی لاله‌زار، گفت: مجموعه‌ای از موسیقی‌های کوچه‌بازاری ایران – آثاری برآمده از کف خیابان – در حالت کلی موسیقی لاله‌زار نام می‌گیرند.
وی با اشاره به این که لاله‌زار مرکز توسعه آثار هنری بود، اظهار داشت: اکثر تولیدکنندگان موسیقی در ایام قبل از انقلاب در خیابان لاله‌زار فعالیت می‌کردند.
این ناشر موسیقی افزود: آن دسته از فعالان موسیقی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران ماندند، با نام «فعالان موسیقی لاله‌زاری» شناخته می‌شوند.
وی ادامه داد: اکثر فعالان لاله‌زار سرودهای انقلاب را در نوارها تکثیر می‌کردند و می‌فروختند.
محسن رجب‌پور با اشاره به این که در دهه 50 تکثیر نوارهای کاست کار ساده‌ای نبود، عنوان کرد: ضبط‌صوت‌های دو کاست امکان تکثیر خانگی نوارها را برای مردم فراهم کردند.
وی با اشاره به این که پس از پیروزی انقلاب اسلامی محتوای لاله‌زار از بین می‌رود، افزود: متخصصان و دستگاه‌های مورد استفاده از دفترهای لاله‌زار پس از انقلاب اسلامی در راستای فعالیت‌های انقلابی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
این پخش‌کننده موسیقی ادامه داد: متخصصان لاله‌زار در کنار تکثیر سرودهای انقلابی، سخنرانی‌های افراد موثر در انقلاب اسلامی – مانند آیت‌الله طالقانی و شهید مطهری – را ضبط و پخش می‌کردند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود در برنامه «ارغنون» گفت: موسیقی در فرآیند‌های بودجه‌ای ایران جایگاه مطلوب و مشخص ندارد.
محسن رجب‌پور افزود: بودجه کلِ موسیقی ایران کم‌تر از یک/بیست و پنجم سینما است.
وی ادامه داد: در زمانی که موسیقی بودجه‌ی مشخصی ندارد، ما نباید انتظار داشته باشیم که این حوزه مورد برنامه‌ریزی و پیشرفت قرار بگیرد.
این پخش‌کننده موسیقی اضافه کرد: موسیقیِ بدون بودجه، به دست افرادی توسعه پیدا می‌کند که با عشق و علاقه و با جیب شخصی خوشان فعالیت می‌کنند.
وی با اشاره به نقش مهم و بسزای آموزش در پیشرفت موسیقی، توضیح داد: حوزه آموزش موسیقی در بازه زمانی سال 57 تا 68 به طور کامل تعطیل بود.
محسن رجب‌پور ادامه داد: بسیاری از فعالان موسیقی در زمان محدودیت‌های اوایل انقلاب حتی از خانه‌هایشان بیرون نمی آمدند و به مرور افسرده و پژمرده می‌شدند.
