یک کارگردان تئاتر ضمن مصاحبه با رادیو گفتوگو، از حضور دانشآموختگان حقوق یا علوم سیاسی بر مسندهای تئاتری کشور انتقاد کرد و چنین رویه غلطی را موجب پا نگرفتنِ مبحثِ مهمی بهنام "تئاتر درمانی" دانست.
دکتر رسول حق شناس که سال هاست در حوزه "تئاتر معلولین" فعال است، به برنامه "پرده آخر" رادیو گفتوگو گفت: زمانی که در این زمینه کارهای آموزشی انجام میدادیم، گروههای نمایش معلولان به محافل مختلف دعوت میشدند و این حوزه کاریزمایی خاص پیدا کرده بود.
اما از زمانی که "علم" کنار گذاشته شد و هیجان و احساسات جای آن را گرفت، پروسه قبلی به یک مقوله صرفا سرگرمی ساز و خیرخواهانه بدل گشت که هیجانات دوستانه را به دنبال داشت.
وی معتقد است هرجا به کرسیهای دانشگاهی دست یافتهایم، پیشرفت کردیم ولی از زمانی که مقولهای همچون "تئاتر معلولین" به مسئلهای شخصی و دلی تبدیل شد، با نوعی رها شدگی مواجه شدیم.
حق شناس که در طول این سالها صرفا به کارهای آکادمیک مبادرت کرده و کارگاههای متعددی را برپا نموده و در جهت تربیت دانشجویان تلاش کرده، بر این باور است که در حوزه "تئاتر معلولان" بر اساس اقتضاعات علمی و روز دنیا پیش رفته است.
وی که سابقه درخشانی در کار با بچههای "سندرم داون" در کارنامه تئاتری خود دارد، گفت: در حوزه تئاتر درمانی، مقولهای به نام کرسیهای دانشگاهی و مباحث آکادمیک مغفول مانده است.
حق شناس معتقد است تا زمانی که احساسِ نیاز علمی نسبت به تئاتر درمانی پدیدار نشود، به سمت آن نخواهیم رفت.
این مدرس بازیگری در رشته نمایش صحنه، در بخشی دیگر از سخنان خود در رادیو گفتوگو گونه دیگر از تئاتر که در زمره دور ماندگان از حوزه علم قرار میگیرد را "تئاتر آئینی سنتی" دانست و گفت: این گونه تئاتر به حیات خود ادامه میدهد؛ چراکه فعالان این حوزه به تنهایی کمر همت را بستهاند و به بیانی، هیچ آقا بالا سری ندارند.
وی افزود: در تئاتر خیابانی میتوان به راحتی به بازار تجاری دست یافت و یا در گونه نمایش آئینی سنتی میتوان اجراهایی را به صورت مشترک با مشارکتِ شهرداری مدیریت کرد ولی در حوزه "تئاتر معلولین" چنین ارگانی یافت نمیشود.
حق شناس خاطرنشان کرد: در هر سه موضوعِ فوق، نیاز اجتماعی و مقوله آکادمیک ایجاد نشده است؛ چون مسئولان معتقدند معلولان نیازی به تئاتر ندارند. حال آن که در دانشگاههای خارج کشور، "تئاتر درمانی" به عنوان یکی از نیازهای آکادمیک در دانشگاهها اثبات شده است.
در ایران اما زمانی که یک کرسی دانشگاهی برای تئاتر درمانی و نمایشهای سنتی، آئینی یا خیابانی ایجاد شود، آن زمان میتوان یقه مسئولان را گرفت و از آنها مطالبه نمود.