دکتر احسان حجازی، عضو هیئت علمی گروه تغذیه بالینی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: گاهی رژیمهایی که در بین افراد مد و معمول میشوند به کاهش وزن منجر میشوند اما به بدن آسیب وارد میکنند.
یک متخصص تغذیه و رژیم درمانی در «روزنه» رادیو گفتوگو اظهار داشت: متاسفانه با گسترش اینترنت انتشار مطلب در آن خیلی آسان شده است ولی اینکه آیا واقعا علمی و اثرگذار هستند باید بگوییم که در خیلی از موارد اینطور نیست. هربار با توجه به شرایط جامعه یک نوع رژیم مد و معمول میشود. چون در کوتاه مدت ممکن است که افراد اثراتی ببینند خیلی استفاده از آن رژیمها معمول میشود اما هیچ وقت اثرات طولانی مدت این رژیمها مورد بررسی قرار نمیگیرد.
وی با اشاره به اینکه کاهش وزن پایدار همراه با سلامت اهمیت دارد ادامه داد: خیلی وقتها رژیمها به کاهش وزن منتهی میشوند ولی آسیب کلی به بدن وارد میکنند و ممکن است اثرات بدی داشته باشند. اگر فردی اضافه وزن دارد باید عادتهای اشتباه گذشته خود را به سرعت اصلاح کند نه اینکه در کوتاه مدت و به هر قیمتی بخواهد وزن خود را کم کند.
حجازی در رادیو گفتوگو بیان کرد: معمولا افراد در عرض یک ماه یا دو ماه چاق نمیشوند و چاقی فرآیندی است که چند سال طول میکشد اما این افراد دوست دارند که در عرض یک یا دو ماه لاغر شوند لذا بدن اجازه به اینکار نمیدهد و اگر این اتفاق بیفتد اثرات جبران ناپذیری در سلامت فرد در آینده دارد.
او همچنین خاطرنشان کرد: یکی از مشکلاتی که وجود دارد این است که افراد سعی میکنند که رژیم بگیرند و این رژیم خودسرانه معمولا اثرات کوتاه مدت خوبی دارد ولی اینکه آیا در دراز مدت میتوانند آن را ادامه دهند یا خیر مهم است.
این استاد دانشگاه گفت: یکی از اختلالات موجود این است که افرادی که دچار کم اشتهایی یا بیاشتهایی عصبی میشوند معمولا در رژیمهای سخت قرار دارند و چند روز آن را رعایت میکنند، خسته میشوند و مجددا پرخوری میکنند، سپس احساس ناخوشایندی به آنها دست میدهد و سعی میکنند آنچه را که خوردند از بدنشان خارج کنند. یکی از علتها این است که به صورت خودسرانه و غیر علمی دست به چنین کاری میزنند. اگر این اتفاق یکبار در هفته به مدت سه ماه انجام شود فرد دچار مشکل پرخوری عصبی است.
این متخصص تغذیه در پایان عنوان کرد: افراد همه چیز را به اندازه و بر حسب نیاز بخورند. اگر در حالت شدید کالری را محدود کنیم متابولیسم پایه بدن کاهش پیدا میکند چون فکر میکند در شرایط قحطی گیر کرده و به سرعت به کاهش وزن پاسخ نمیدهد. فرد باید مقداری از وزن خود را کم کند که به سلامت عمومیاش آسیب وارد نشود.