حمیدرضا نوربخش (مدیرخانه موسیقی) با انتقاد از هرج ومرج حاكم بر موسیقی در شبكههای اجتماعی گفت: حقوق مادی ومعنوی موسیقی كه در فضای مجازی پخش میشود، به پدید آورنده اثر تعلق نمیگیرد وفقط اپراتورهایی كه اینترنت میفروشند، پول میگیرند.
به گزارش ایلنا، حمیدرضا نوربخش با حضور در برنامه گفتاهنگ رادیو گفتوگو با بیان اینكه خانه موسیقی بزرگترین نهاد صنفی اهالی موسیقی است، اظهار كرد: «سطح ذائقه شنیداری مردم امروز به شدت تنزل كرده؛ یعنی وقتی با برخی ملودیها مواجه میشویم كه بصورت خلقالساعه در مدتی كوتاه شنونده میلیونی پیدا میكنند، مسئلهای نگران كننده و سوالبرانگیز است كه چه شده و چه بر سر جامعه آمده است.»
وی افزود: «بیتعارف بخشی از این معضل به عملكرد رسانهها مربوط میشود؛ چرا كه آنطور كه باید و شاید به ذائقه مخاطب توجه نكردهاند.»
نوربخش ادامه داد: «نباید انتظار داشت كه جوانان و نوجوانان به نوعی از موسیقی گرایش پیدا كنند كه اصلا شنونده آن نیستند؛ چراكه جوان در پی گونهای از موسیقی است كه در فضای شنیداری اطراف او موج میزند.»
وی این بحث را با مثالی از موسیقی دیگر ملل پی گرفت: «یك فرد ایرانی وقتی به موسیقی ژاپن گوش فرا میدهد، شاید فواصل موسیقیایی این كشور خوشایند مخاطب ما نباشد. بنابراین گوش مردم و جوانان شاید با نوعی از موسیقی انس بگیرد.»
جسم بی جان بداههنوازی بر دوش موسیقی اصیل ایرانی
نوربخش به رادیو گفتوگو گفت: «در گذشته بخش مهمی از موسیقی ایران كه جان مایه موسیقی ما بوده و در بداهه شكل میگرفت و جان مایه آن را نیز در ساز و آواز پایهریزی میكرد، امروز به محاق رفته و دیگر وجود ندارد؛ لذا جوانانی هم كه موسیقی سنتی كار میكنند، دنبال سولیست شدن نمیروند.»
مدیرخانه موسیقی افزود: «نسل گذشته موسیقی ایرانی همگی سولیست بودند. این واژه غربی در حقیقت به معنا و مفهوم تكنواز یا آوارخوان می باشد. این افراد بداهه مینوازند و اهمیت كار آنها در این است كه در یك لحظه و حال اكنون، موسیقی خلق میكنند كه بسیار نظاممند و دارای حساب و كتاب و هنجار است.»
نوربخش ادامه داد: «وقتی تكنوازی استاد شهناز را گوش میكنیم، گویا ماهها روی یك قطعه فكر كردهاند؛ در صورتی كه این قطعات در لحظه آفریده میشود و اتفاقا جز آثار ماندگار موسیقی ایرانی هستند.»
مثل زاینده رود؛ نگران موسیقی هم باشیم
وی در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفتوگو بیان كرد: «موسیقی ایرانی میراث كهن و گرانبهای این سرزمین است؛ ما همانطور كه درباره دریاچه ارومیه و زاینده رود نگران هستیم، باید درباره این بخش از موسیقی نیز به همان شدت نگران باشیم.»
نوربخش موسیقی را میراثی هزاران ساله برشمرد و تصریح كرد: «موسیقی در منش و تفكر و برخورد افراد بسیار تاثیر گذار بوده و شخصیت ساز است. این موسیقی دارای اندیشه است و از طرفی با ادبیات كهن ما گره خورده است؛ بنابراین وقتی این نوع موسیقی در جامعه حضور داشته باشد، اتفاقات مبارك دیگری را نیز در پی دارد.»
این موسیقیدان افزود: «ادبیات در گذشته حضوری چشمگیر در میان خانوادهها داشت و شاهنامه و دیوان حافظ و گلستان و بوستان به مانند امروز فقط در دكور خانهها حضور نداشت در آیینهای مختلف حضوری تاثیری به سزا میگذاشت. امروز چرا باید جامعه ما با كلماتی سخیف انس بگیرد و با موسیقی سطح پایین راضی شود!؟»
موسیقیدان های اصیل كم كار و بیكارند
نوربخش در مصاحبه با رادیو گفتوگو ادامه داد: «بالاترین مصرف موسیقی، در فضای مجازی اتفاق میافتد. در خانه موسیقی كانونهای موسیقیایی از منظر تخصصی تعاریفی خاص دارد و در این میان هر یك از مجموعهها باید به فكر رسانه و ترویج ذائقه در خور موسیقی در آن باشد تا بتواند ویترینی در اختیار بگیرد و كالای خوب موسیقی را در آن عرضه نماید.»
وی افزود: «در فضای مجازی صفحات پر تعدادی از نظر ترویج موسیقی داریم و اتفاقا موسیقی اصیل و با هویت را تبلیغ میكنند؛ اما این فضا باید گسترش یابد و از هر فرصت و تریبونی به جامعه هشدار دهیم كه اصالتها در حال از بین رفتن است.»
نوربخش با بیان اینكه بخش قابل توجهی از موسیقیدانانِ قابل اعتنا، كم كار یا بیكار هستند، خاطرنشان كرد: «در بسیاری موارد موسیقی اصیل در فضای مجازی شنیده میشود ولی حقوق مادی و معنوی به هنرمند و پدید آورنده اثر تعلق نمیگیرد و فقط اپراتورهایی كه اینترنت میفروشند، این پول را دریافت میكنند.»