مدیركل دفتر سلامت اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت گفت: وظیفه خدمت رسان‌ها و درمانگران این است كه بیماران را بدون در نظر گرفتن ایرانی یا اتباع بودن درمان كنند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری مهر، محمدرضا شالبافان مدیركل دفتر سلامت اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت در مورد چالش‌های حوزه بهداشت و درمان در مواجهه با اتباع اظهار كرد: در جامعه اقشار مختلفی زندگی كرده و روی سلامت روان یكدیگر اثر می‌گذارند. در چنین شرایطی نمی‌توان به قشر خاصی اولویت داد. به ویژه افرادی كه به واسطه اجبار مجبور به مهاجرت هستند با آسیب‌های روانی، اجتماعی و سلامتی بسیاری مواجه هستند. ایران به واسطه جایگاهش در منطقه مهاجرپذیری قابل توجهی دارد و باید از مهمانان خود مراقبت كند چرا كه به طور مستقیم روی سلامت روان جامعه اثرگذار است.
وی افزود: مراكز سلامت به صورت رایگان و یا به هزینه‌های كم خدمات سلامت اجتماعی را به مردم ارائه می‌دهند. مراكز سراج نیز خدمات تخصصی‌تری را ارائه می‌دهند و یك گام بالاتر از ارزیابی در سطح یك محسوب می‌شود. بنابراین به نظر می‌رسد مسئولیت سلامت روانی اتباع نیز وظیفه وزارت بهداشت است چرا كه روی سلامت جامعه اثر مستقیم دارد.
شالبافان با اذعان به اینكه اتباع غیرمجاز روند درستی را برای ماندن در كشور طی نكرده‌اند خاطرنشان كرد: این افراد احتمالاً از نظر سلامت روان و اعتیاد وضعیت مناسبی ندارند. به دلیل مشكلات متعدد سرشماری این افراد، آمارهای درست و علمی از آنها موجود نیست چرا كه بسیاری از آنها غیرمجاز بودن خودشان را اعلام نمی‌كنند.
مدیركل دفتر سلامت اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت با بیان اینكه مشكلات این قشر از سایر افراد جامعه بیشتر است اذعان كرد: اگر به سلامت اتباع توجه نشود، آسیب آن به همه افراد جامعه خواهد رسید و در همه بخش‌های پزشكی و خدمات رسانی وزارت بهداشت نیز همین گونه است. وظیفه خدمت رسان‌ها و درمانگران این است كه بیماران را درمان كنند و برای آنها فرقی بین اتباع مجاز با غیر مجاز و ایرانی‌ها وجود ندارد. چرا كه سیستم سلامت روان یكپارچه هستند.
وی همچنین خودكشی را از جمله آسیب‌های سلامت روانی برشمرد و اضافه كرد: زمانی كه فردی با افكار خودكشی به مراكز درمانی و روانی مراجعه می‌كند، تبعه بودن یا نبودن آن هیچ تفاوتی وجود ندارد و وظیفه پزشك درمان آن است و این مورد برای جامعه نیز حائز اهمیت است.
شالبافان در رادیو گفت‌وگو اظهار كرد: بسیاری از درمانگران در حیطه سلامت روان بسیار علاقمند هستند كه شرایطی فراهم شود كه بتوانند به صورت قانونی خدمت رسانی مناسبی را به اتباع برسانند. اما در موارد بسیاری خانواده‌های اتباع، فرد آسیب دیده روانی را به جهت مشكلات قانونی از ادامه روند درمان منصرف می‌كند.
